Ik wil je ogen openen.
Open je ogen en neem mijn hand.
Er is veel dat je moet zien.
Het zal niet makkelijk zijn, maar wel simpel.

Maak je geen zorgen.
Ik ben bij je.

Wordt wakker.

Hallo, dit is Emily van Bite Size Vegan en welkom bij een nieuwe vegan nugget. Als samenleving, verbergen we de realiteit van onze voedselindustrie. We houden het proces geheim, interageren enkel met gesteriliseerde, aantrekkelijke verpakkingen. We denken dat onze voedseldieren goed worden behandeld. Dat ze humaan zijn vermoord. En wanneer we worden geconfronteerd met tegenovergesteld bewijs, zeggen we dat “het hier niet zo aan toe gaat”.

Maar ik wil je tonen dat het hier wel zo aan toe gaat. Deze video is voor veganisten en niet-veganisten. Als je geen veganist bent, is het belangrijk bewust te zijn van wat je koopt en eet. Als je veganist bent, is het ook belangrijk de verbinding te behouden met waarom je deze levensstijl hebt gekozen.

Boodschap voor iedereen

Ongeacht je levensstijl, zijn de levens die we zullen zien waardig en je ogen dichtdoen voor hun belevenissen veroordeelt hen tot een bestaan zonder erkenning. Delen van wat ik zal tonen kunnen verontrustend en hartverscheurend zijn of zelfs woede opwekken. Je zal je ogen willen sluiten, maar ik vraag je om getuige te zijn van deze realiteit.

Dit is geen sensatie. Dit zijn alledaagse zichten, taken en dagelijkse operaties van de industrie van dierlijke producten. Als je geen veganist bent en je geneigd bent weg te kijken, kan ik je de vraag stellen:

“als het niet goed genoeg is voor je ogen,
waarom is het dan goed genoeg voor je maag?”

Dit is de harde realiteit van waar je voedsel vandaan komt.

Als je veganist bent, tracht te valideren wat deze individuen doormaken. Als zij dit moeten doormaken en zo doodgaan, het minste dat we kunnen doen is er getuige van zijn. Als je moet wegkijken, probeer te blijven luisteren.

Dit is de realiteit voor triljoenen individuen in onze wereld. Dit is geen geïsoleerd geval. Dit is niet in een ver land. Dit is hier en nu, in je eigen achtertuin. Tijdens de 24 uren met de activistengroep, zijn we in de vroege ochtend gestart bij Fearman’s Pork in Burlington, Canada. Voor we uit bed geraakten, waren deze varkens reeds dichtbij hun dood.

Varkens en andere ‘veedieren’ kunnen dagen rondreizen zonder voedsel en water, met een maximum toegelaten limiet variërende per land. In Canada, is dit momenteel 36 uren voor varkens en kippen en 48 uren voor koeien. Door benauwde en vuile omstandigheden beginnen varkens elkaar aan te vallen en lijden ze aan verwondingen en infecties. Of ze nu van een kwekerij of een rustige humane familieboerderij komen, ze belanden allemaal hier.

En vandaag is hun sterfdag.

Onverdoofd en bij bewustzijn vermoord

Onze volgende halte zijn twee slachthuizen in Toronto, St. Helens en het Halal en Kosjer Ryding-Regency. Onder Halal en Kosjer standaarden, moeten dieren volledig bewust gedood worden. Hier slachten ze ook vermoeide koeien, moeders wiens lichamen zo uitgeput zijn door de vele zwangerschappen en melkingen waardoor ze vaak bezwijken aan ziektes.

Ryding-Regency Vleesverpakkers slachthuis doodt 50 koeien per dag.

Een slager vertelde ons dat 60-70% van de koeien zwanger zijn hier. De foetussen kunnen 5 centimeter groot zijn, tot zelfs kalveren die op het punt staan geboren te worden. De hoofden en ruggenmergen van de moederkoeien worden SRM gelabelt of “Gespecifeerd Risicomateriaal”.

Iedereen ouder dan 30 maanden riskeert de gekkekoeienziekte. Dit betekent, dat ze mogelijk boviene spongiforme encefalopathie dragen. De moederhoofden worden blauw geverfd om ze te labelen als ‘Gespecificeerd Risicomateriaal’. Ze worden verbrand en zijn niet geschikt als voedsel voor huisdieren of vee.

Koeien gevild bij bewustzijn

Ik ontmoette een slager bij Ryding-Regency Vleesverpakkers slachthuis, die me vertelde dat hij koeien had gevild zien worden terwijl ze nog bij kennis waren. Deze gruweldaden zijn onvoorstelbaar en ieders grootste nachtmerrie, toch gebeurt dit elke dag in Toronto. De gezichten van de onverdoofde koeien worden gevild. Dit gebeurt vooral bij de eerste 10 koeien elke ochtend om 7 uur, omdat de eigenaar niet wacht tot de eerste koeien volledig uitgebloed zijn. Onder druk moeten de koeien direct worden geamputeerd zodat de productielijn niet vertraagd.

Het villen van de koeien bij bewustzijn zijn gruweldaden ook gemeld in Gail Eisnitz Slachthuis. Het gebeurt hier elke dag omdat ze kosjer of halal doden… Dit gebeurt steeds zonder verdoving en de koeien worden niet genoeg uitgebloed. De viller begint als de koeien nog bij kennis zijn.

De eigenaars van Ryding-Regency en St. Helens beweren dierliefhebbers te zijn, maar St. Helens claimt dat “niemand meer van dieren houdt dan mij.” De huiden van de koeien worden in vrachtwagens opgeladen en gebracht naar de leerlooierij, waarbij onderweg een bloedspoor wordt achtergelaten. De stank van de leerlooierij is bijna ondraaglijk terwijl de arbeiders de huid door zout water laten gaan om deze te conserveren. Torenhoge stapels huiden worden door een heftruck gedragen. Dit is jouw luxueuze leer.

Bij alle slachthuizen, worden halffabrikaten vol bloed gepompt en samen met afgewezen lichaamsdelen afgevoerd naar vernietigingsbedrijven en gemengd met voedsel voor huisdieren en vee. We voeden voedseldieren het bloed en overschot van degene die voor hen zijn gegaan.

Vermoorde kippenbaby’s

Onze laatste halte was Maple Leaf Poultry in Toronto, een kippenslachterij dat 24 uren per dag werkt tijdens de week, met 60.000 slachtingen van kippen per dag. Elke binnenkomende vrachtwagen bevat tussen 5000 en 10.000 kippen. Sommigen sterven langzaam en pijnlijk door ziekte, verwonding of uitputting voor ze het slachthuis bereiken. Terwijl ze volgroeid lijken, zijn ze slechts 36 tot 42 dagen oud op de dag van hun dood. Zoals alle dieren gedood voor voedsel, zijn het slechts baby’s.

Tijdens de laatste 24 uren, gaf Martin, de bedrijfsmanager bij Maple Leaf, één van de kippen aan Toronto Pig Save activisten. Mercy leeft nu vrij op een lokale opvangboerderij. Aangemoedigd door deze overwinning, vroegen de activisten nog een kip te bevrijden. Eén van de duizenden vandaag,  één van de honderdduizenden deze week, één van de miljoenen dit jaar op dit slachthuis alleen.

Enkel één.

Maar ze werden afgewezen, opzij geduwd en aangehouden. Iets later, duwde een vrachtwagenbestuurder een activist met zijn voertuig. Dit is geen ongewone gebeurtenis.

Arbeiders van het slachthuis variëren van vriendelijk en hulpvaardig tot volstrekte vijandigheid. Dit is hun inkomen, hoe ze hun familie onderhouden. Velen denken geen andere optie te hebben. En velen hebben realistisch gezien weinig opties, omdat het uurloon hoger is dan in andere industrieën.

En met reden.

Dit is niemands droomjob.

Toronto Pig Save ontwikkelt een programma om arbeiders in slachthuizen andere jobs te helpen vinden. In deze industrie zijn tal van schendingen van mensenrechten, arbeidersongevallen en zelfs sterfgevallen. Met de aandacht prioritair naar snelheid en hoeveelheid, wordt veiligheid er het slachtoffer van.

De bewaker bij St. Helens vertelde ons dat hij een vrouw en kinderen moet onderhouden. Hij zei dat hij geen problemen heeft met wat we doen, maar jaagde ons van het eigendom af, zeggend dat hij zijn job moet doen. Hij zoekt naar ander werk, maar geen andere industrie betaalt zoveel. Logisch ook, want geen andere industrie heeft zoveel te verbergen.

De dierlijke producten industrie leeft door geheimhouding en sterft door blootstelling.

We vroegen of hij al eens binnen heeft gekeken. Hij keek verontrust en gaf toe hierdoor gestopt te zijn met het eten van koeien en varkens. Eén van de vrachtwagenbestuurders die koeien levert gaf zelfs toe dat hij veganist werd na het zien wat er in werkelijkheid gebeurt met de koeien die hij levert. Maar hij blijft bij zijn job omdat hij niets vindt dat hetzelfde betaalt.

Voedselsysteem in faling

Ons voedselsysteem is kapot op meerdere manieren. De industrie berust erop dat consumenten de waarheid niet zien en consumenten voldoen hieraan.

Winst boven veiligheid,
regels boven redelijkheid,
laksheid boven compassie.

Wij als consumenten rekenen erop dat ons voedsel wordt gepresenteerd op een manier waardoor we niet hoeven te denken aan wat, of wie het was voor het netjes werd verpakt voor onze aankoop.

Arbeiders in slachthuizen rekenen op hogere lonen ondanks afschuwelijke en vaak gevaarlijke arbeidsomstandigheden.

En de dieren… Wel, de dieren rekenen op ons. Hun enige hoop op vrijheid komt van ons, hun kwellers.

Wij hebben het vermogen om dit te veranderen. En het start met bewust worden wat er gebeurt.Het start met onze keuze en onze dagelijkse impact. Het start door getuige te zijn van de waarheid.

Het start, wanneer je je ogen opent.

Deel deze boodschap alsjeblieft om ogen overal te openen over de realiteit van ons voedselsysteem

Veganist of niet, iedereen zou dit nabij moeten meemaken.

Je moet niet sterk zijn, je moet enkel getuige zijn.

Bedankt om getuige te zijn.

Bedankt om je ogen te openen