Het belang van vezels

Dikkedarmkanker is de derde meest voorkomende oorzaak van kankerdoden in de wereld. Gelukkig nemen de goede bacteriën in onze darmen de vezels die we eten en maken er korte vetzuurketens van zoals butyraat die ons beschermen tegen kanker. Wij zorgen voor hen; zij zorgen voor ons.

Als je niets doet tegen darmkankercellen dan groeien ze. Dat is wat kanker doet. Maar als je darmkankercellen blootstelt aan geconcentreerd butyraat die onze goede bacteriën in onze darmen maken als we vezels eten, wordt de groei gestopt.

Maar als butyraat stopt, dus als we een dag gezond eten en vervolgens de vezels stoppen, kan de kanker zijn groei hervatten. Dus idealiter zouden we veel vezelrijke voedingsmiddelen moeten eten, ofwel dagelijks geheel plantaardig voedsel.

Wat als je weinig vezels eet?

Hoe zit het met bevolkingsgroepen, zoals in het moderne Afrika ten zuiden van de Sahara, waar ze niet veel vezels eten, maar toch zelden darmkanker krijgen? Vroeger aten ze veel vezels, maar nu is hun dieet gecentreerd rond zeer geraffineerd maïsmeel, dus weinig vezels, maar ook nog steeds weinig darmkanker.

Dit werd verklaard door het feit dat, hoewel zij de beschermingsfactor van vezels onvoldoende hebben, ze ook weinig kankerbevorderende factoren, zoals dierlijke eiwitten en vetten eten.

Is het echt zo dat ze te weinig beschermende factoren hebben?

De zwarte bevolking in Zuid-Afrika heeft een meer zure ontlasting ondanks een vergelijkbare vezelinname. Dat is een goede zaak: we willen alkaline urine en zure poep. En dat kan bijdragen aan het minder voorkomen van kanker.

Een zure ontlasting wordt veroorzaakt door korte vetzuurketens. Dus ondanks de lage vezelinname, waren de bacteriën in de dikke darm nog steeds bezig korte vetzuurketens aan te maken.

Maar als de bacteriën geen vezels aten, wat aten ze dan wel?

Resistent zetmeel. De methode van het koken en het eten van het maïsmeel in de vorm van een pap resulteerde in een toename van het zogeheten resistente zetmeel, die op dezelfde wijze werkt als vezels doen in de dikke darm, namelijk als een prebioticum, voedsel voor onze goede bacteriën om dezelfde kanker voorkomende, korte vetzuurketens te produceren.

Resistent zetmeel

Resistent zetmeel is elk zetmeel dat de spijsvertering weerstaat en niet verteerd wordt. Het wordt dus niet opgenomen in het bovenste spijsverteringskanaal, onze dunne darm, en komt op die manier beneden in de dikke darm terecht om zo onze goede bacteriën te voeden.

Wanneer je zetmeel kookt en vervolgens laat afkoelen, kan een deel van het zetmeel herkristalliseren in een vorm die bestand is tegen onze spijsverteringsenzymen. Dus we kunnen resistent zetmeel krijgen door afgekoelde zetmeel te eten: pastasalade, aardappelsalade, of koude maïsmeelpap.

De zwarte bevolking in Zwart-Afrika waren dus toch hun goede bacteriën aan het voeden, maar gewoon met veel zetmeel in plaats van vezels.

Koolhydraten vs. vezels

Het kan dus dat een hoog koolhydraat dieet op dezelfde wijze werkt als een vezelrijk dieet. Omdat een klein deel van de koolhydraten terechtkomt in onze dikke darm, betekent dit dat hoe meer koolhydraten we eten, hoe meer butyraat onze darmbacteriën kunnen produceren.

En inderdaad, landen die het meeste zetmeel eten hebben een van de laagste aantallen van mensen met darmkanker, dus vezels zijn niet de enige beschermende factor. Slechts ongeveer 5% van het zetmeel bereikt de dikke darm, vergeleken met 100% van de vezels, maar we eten tot 10 keer meer zetmeel dan vezels, dus het kan in potentie een belangrijke rol spelen bij het voeden van onze darmflora.

De bescherming tegen kanker waarvan Afrikanen genieten kan tweeledig zijn: een dieet rijk aan resistent zetmeel en weinig dierlijke producten. Echter, meer resistent zetmeel eten is niet genoeg. Het is namelijk zo dat vlees vermoedelijke carcinogenen bevat, of bijdraagt ​​tot de productie hiervan zoals N-nitrosoverbindingen.

Als je mensen opsplitst in drie groepen:
– een laag vlees dieet
– een hoog vlees dieet die rundvlees, varkensvlees en gevogelte bevat
– hetzelfde hoge vlees dieet, maar met veel resistent zetmeel

De hoge vlees groepen hebben drie keer meer van deze vermoedelijke carcinogenen en twee keer zo veel ammoniak in hun ontlasting dan de lage vlees groep, en de toevoeging van het resistente zetmeel leek niet te helpen

Dit bevestigt dat blootstelling aan deze toxische verbindingen wordt verhoogd door vleesinname, en 90% werd in onze darmen aangemaakt.

Dus het maakt niet uit of we nitrietvrije, niet uitgehard vers vlees krijgen. Deze nitrosaminen worden gemaakt van het vlees terwijl het in onze dikke darm zit.

Dit kan helpen verklaren waarom darmkanker meer voorkomt in vleesetende populaties, samen met de toename van ammoniak, die geen van beide kan worden verholpen door enkel resistent zetmeel bovenop het vlees toe te voegen.

De schadelijke effecten van dierlijke producten op het metabolisme van onze dikke darm doen de mogelijk gunstige effecten van andere beschermende voedingsstoffen teniet. Dus we zouden een combinatie moeten maken van beiden door meer geheel plantaardig voedsel te eten en minder vlees, in combinatie met lichaamsbeweging.

Niet alleen voor onze dikke darm, maar ook voor onze algemene gezondheid.

Nutritionfacts is een non-profitorganisatie die gratis dagelijkse wetenschappelijke updates geeft over de laatste nutritionele studies op een korte, verstaanbare wijze over meer dan duizend onderwerpen.

Dr. Michael Greger bracht een boek uit: ‘Hoe overleef je?’. Het werd meteen een New York Times bestseller. Het beschrijft hoe voeding, wetenschappelijk bewezen, ziekte kan voorkomen en genezen. Alle opbrengsten van het boek gaan naar een goed doel!