De Wereldgezondheidsorganisatie heeft geschat dat wereldwijd meer dan een miljoen doden per jaar gerelateerd zijn aan een lage groente- en fruitconsumptie.

Wat kan aan een lage groente- en fruitconsumptie gedaan worden?

Er is altijd ijdelheid dat aanspreekt. Een dagelijkse smoothie kan je zowel een gouden als een roze gloed geven. Van beiden is aangetoond dat ze iemand een gezonder uiterlijk geven, bij blanke, Aziatische en Afrikaanse huidtinten.

Maar hoe zit het met het gratis weggeven?

In Noorwegen is een gratis schoolfruit regeling geïntroduceerd voor de klassen 1 tot en met 10. Fruitconsumptie is zo geweldig profijtelijk dat als de kinderen slechts 2,5 gram meer fruit per dag gingen eten, het programma voor zichzelf zou betalen, wat betreft het land geld besparen. 2,5 gram is het gewicht van de helft van een enkele druif. Echter, er werd veronderstelt dat deze minuscule toename in fruitconsumptie voor het leven zou worden behouden.

Het leek zeker te werken terwijl het programma gaande was, met een grote toename van leerlingen die fruit aten, maar hoe zit het met een jaar nadat het gratis fruit was gestopt?

Ze waren nog steeds meer fruit aan het eten. Ze waren verknocht! En dan, drie jaar later, hetzelfde: ze aten ongeveer 1/3 van een portie meer drie jaar later, aanzienlijk meer, indien voortdurend, dan nodig is voor het gratis-fruit programma om voor zichzelf te betalen.

En er waren een aantal leuke bijwerkingen. Er was een positief spillover-effect waar niet alleen de kinderen meer fruit aan het eten waren; hun ouders begonnen ook meer te eten. En hoewel het niet de bedoeling was van deze programma’s om ongezonde snack intake te verminderen, was dat precies wat er gebeurde – het fruit verving een deel van de rommel.

Meer gezonde keuzes maken ten koste van de ongezonde kan effectiever zijn dan alleen maar te zeggen dat kinderen geen junk mogen eten. Sterker nog, dit zou averechts kunnen werken. Wanneer je kinderen vertelt om iets niet te eten, zouden ze het wel eens nóg meer willen hebben.

Wat denk je dat beter werkte, families vertellen om hun planten-consumptie te verhogen of junk food te verminderen?

Gezinnen werden willekeurig toegewezen aan één van twee groepen:
– Groep 1: Aanmoediging om minstens twee porties fruit en groenten per dag binnen te krijgen, zonder melding te maken van minder junk food;
– Groep 2:  Aanmoediging om junk food consumptie in te perken tot minder dan 10 porties per week, maar zonder vermelding van groenten en fruit.

Wat denk je dat er gebeurde?

Groep 1 verminderde automatisch hun hoge vet en suiker inname, terwijl groep 2 niet was begonnen met het eten van meer groenten en fruit.

Het zou echter kunnen dat dit crowding out effect niet op volwassenen werkt. In een steekproef van meer dan 1.000 volwassenen in Los Angeles en Louisiana, degenen die vijf of meer porties groenten en fruit per dag aten consumeerden niet aanzienlijk minder alcohol, frisdrank, snoep, koekjes en chips. Deze bevinding suggereert dat, tenzij de overmatige consumptie van junk wordt beperkt, andere interventies een beperkte impact zouden hebben.

Het kan politiek gezien wenselijker zijn om een ​​toename te bevorderen in de consumptie van gezonde producten in plaats van een afname in de consumptie van ongezonde producten, maar dit zou wel eens veel minder effectief kunnen zijn.

In de meeste volksgezondheid campagnes is de boodschap direct en duidelijk: niet roken, niet drinken, neem geen drugs. Daarentegen hebben voedselcampagnes zich meer gericht op “eet gezond” dan “laat de junk achterwege.”

Expliciete berichten tegen junk zijn zeldzaam.

In de VS, als alleen de helft van de bevolking één portie meer groenten en fruit per persoon per dag zou consumeren, kunnen er naar schatting 20.000 gevallen van kanker per jaar worden vermeden. 20.000 mensen die geen kanker zouden hebben gekregen als ze hun groenten en fruit hadden gegeten.

Het Ministerie van Landbouw in de VS adviseert dat de helft van ons bord gevuld is met met kleurrijke groenten en fruit. Maar minder dan 10% van de Amerikanen haalt de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.

Gezien deze erbarmelijke staat van zaken, zouden we dan de moeite moeten nemen mensen te vertellen om te streven naar 5 per dag of zou gewoon zeggen “neem één portie meer dan gewoonlijk” uiteindelijk beter werken?

De onderzoekers dachten dat het meer realistische doel van “slechts 1 meer” effectiever zou zijn dan de ambitieuze “5 per dag,” maar ze hadden het mis.

Hen die verteld was om één stuk meer te eten voor een week, aten er ongeveer één meer, en degenen die waren verteld om vijf stuks te eten, aten er vijf. Maar hier is het belangrijke gedeelte. Een week later, een week nadat het experiment voorbij was, de groep die was verteld om 5 stuks per dag te eten, was nog steeds ongeveer een portie meer aan het eten, terwijl de ‘eet één stuk meer groep’ terug ging naar hun miserabele baseline.

Dus ambitieuzere eet-doelstellingen zijn wellicht motiverender.

Misschien is dit waarom in de VS “5 per dag” werd vervangen door een aanbevolen dagelijkse consumptie van 7 tot 13 porties groenten en fruit. Maar als de aanbeveling weer te uitdagend is, zouden mensen gewoon kunnen opgeven.

Dus in plaats van alleen maar de wetenschap aan te hangen, moeten beleidsmakers zich bijvoorbeeld de vraag stellen hoeveel porties worden er als bedreigend beschouwd?



nutritionfacts

Nutritionfacts is een non-profitorganisatie die gratis dagelijkse wetenschappelijke updates geeft over de laatste nutritionele studies op een korte, verstaanbare wijze over meer dan duizend onderwerpen.

Dr. Michael Greger bracht een boek uit: ‘Hoe overleef je?’. Het werd meteen een New York Times bestseller. Het beschrijft hoe voeding, wetenschappelijk bewezen, ziekte kan voorkomen en genezen. Alle opbrengsten van het boek gaan naar een goed doel!