Hoeveel rijst mogen we eten?

Gelet op het gehalte aan arseen in rijst, hoe kunnen we erachter komen hoeveel rijst te veel is? In de VS zijn er geen normen voor arseen in rijst, ook al krijgen we er daardoor het meeste van binnen. Maar kijk eens, er zijn limieten voor arseen in appelsap en kraanwater. Om die te berekenen, moeten ze dus hebben zitten uitzoeken hoeveel arseen per dag te veel was, te gevaarlijk, en daarna bedenken dat mensen zo’n 4 tot 8 koppen water per dag drinken, en aan de hand daarvan een limiet opgesteld hebben, toch?

Toegestane gehalte Arseen in water gebruiken als richtlijn?

OK, kunnen we dan niet gewoon dat cijfer gebruiken om te bepalen hoeveel arseen per dag te veel is, en op basis van het gemiddelde gehalte aan arseen in rijst uitzoeken hoeveel rijst per dag te veel is?

Welnu, het toegestane gehalte dat door de FDA is vastgesteld voor bijvoorbeeld arseen in flessenwater, bedraagt 10 deeltjes per miljard. Ervan uitgaand dat mensen een liter per dag drinken.

OK, op basis van die limiet van 10 per dag, hoeveel rijst is dat dan?

Nou, elke extra gram rijst werd gelinkt aan een stijging van 1% aan totaal arseen in de urine, wat betekent dat iets meer dan een halve kop gekookte rijst eten vergelijkbaar zou zijn met een liter van dat maximaal besmette water drinken. Maar, als je een halve kop per dag kunt eten, waarom adviseert de consumentenbond dan slechts een paar porties per week te eten? Je kunt elke dag bijna een portie eten en dan nog blijf je binnen de limiet voor arseen in drinkwater per dag.

Nou, de consumentenbond vond dat die norm van 10 deeltjes per miljard te lichtzinnig was. Dus gingen ze voor de meest strenge norm ter wereld – die van New Jersey. Is dat niet cool? Geweldig voor New Jersey!

OK, dus als je 5 neemt in plaats van 10, kun je zien hoe ze die norm verlaagden naar de aanbeveling van slechts enkele porties per week. Vermoedelijk is dat gebaseerd op het gemiddelde arseengehalte in rijst. Als je rijst kiest met minder arseen, met de helft van het gemiddelde gehalte, kan je dan vier porties per dag nemen in plaats van twee? En als je rijst kookt zoals pasta, verlaag je het gehalte toch met de helft? Dan zit je dus al op zo’n 8 porties per week. Gebaseerd op de norm voor water kun je dus kennelijk nog steeds veilig een portie rijst per dag eten als je de juiste rijst kiest en die op de juiste manier kookt.

En daarbij mag ik aannemen dat de norm voor water superstreng is, toch? Ik bedoel, mensen worden geacht elke dag, hun leven lang, water te drinken terwijl veel mensen niet elke dag, zeven dagen per week, rijst eten. Dat nam ik aan, maar ik had het mis.

Het tegendeel blijkt het geval te zijn. Kijk, al die tijd nam ik aan dat het huidige richtsnoer voor blootstelling door water veilig zou zijn, wat in termen van kankerverwekkend neerkomt op 1 op een miljoen, zoals ik al zei. Op die manier stellen we doorgaans regels op voor kankerverwekkende stoffen. Een chemisch bedrijf wil een nieuwe chemische stof op de markt brengen; wij willen dat ze aantonen dat die leidt tot niet meer dan 1 op een miljoen méér gevallen van kanker. Natuurlijk, we hebben in de VS 300 miljoen mensen; en dat maakt dat die 300 gezinnen extra die met kanker te maken krijgen, zich niet beter voelen maar dat is nu eenmaal het soort aanvaardbaar risico dat we hebben afgesproken.

Volgens de nationale wetenschapsraad is het probleem met de huidige norm van 10 voor arseen in drinkwater dat het niet gaat over een extra risico op kanker bij 1 op een miljoen mensen, maar over een risico zo hoog als 1 geval per 300 mensen.

Wat?!

Mijn 300 extra gevallen van kanker zijn opeens veranderd in een miljoen extra gevallen? Een miljoen gezinnen méér die te maken krijgen met een kankerdiagnose? Dit is 3000 keer hoger dan een algemeen aanvaardbaar risico op kanker van 1 op een miljoen voor een kankerverwekkende stof in het milieu.

Als we de gangbare aanvaardbare kans van 1 op een miljoen zouden gebruiken, zou de norm voor water zo’n 500 keer lager moeten uitkomen, namelijk 0,02 in plaats van 10. Zelfs de norm voor New Jersey is 250 keer te hoog. Dat is een vrij drastisch verschil, maar het benadrukt hoe weinig het in de huidige richtsnoeren over voorzorgsmaatregelen gaat.

OK, wacht even. Waarom is de norm voor water dan geen 0,2? Omdat dat vrijwel onmogelijk zou zijn. We hebben gewoon de technologie nog niet om daadwerkelijk het arseengehalte in water zo laag te krijgen. Het technologisch haalbare gehalte is geschat op 3.

OK, maar waarom is de limiet dan 10 en niet 3? De beslissing om een drempel van 10 in plaats van 3 te nemen, was voornamelijk een financiële beslissing, anders zou het veel geld kosten.

De huidige “veilige” limiet berust dus meer op politiek dan op technologie. Niemand wil te horen krijgen dat z’n kraanwater giftig is. Ze zouden betere waterzuivering eisen en dat zou weleens duur kunnen worden.

Het gevolg is dat veel mensen water drinken met een gehalte dat heel dicht in de buurt ligt van de wettelijke grens, niet wetend dat ze worden blootgesteld aan een verhoogd risico op kanker.

Erger nog, miljoenen Amerikanen drinken water boven de wettelijke limiet. Al deze rode driehoekjes…

Maar zelfs de mensen die wonen in gebieden waar de wettelijke limiet gehaald wordt, moeten weten dat de huidige richtsnoeren voor arseen slechts marginaal bescherming bieden.

Misschien moeten we vertellen aan mensen die water drinken, dat is iedereen, dat de huidige regelingen voor arseen eigenlijk berusten op een compromis betreft kosten en baten en dat, gezien de risicomodellen, de normen veel lager zouden moeten liggen.

Mensen moeten geïnformeerd worden dat het doel eigenlijk zo dicht mogelijk bij nul zou moeten liggen, en dat we bij water in ieder geval moeten streven naar de bereikbare limiet van 3.

Wat betekent dit voor rijst?

Nou, allereerst maar eens voor elkaar proberen te krijgen dat rijst binnen de zogenaamd veilige limiet voor water komt, want die ligt al ver boven de normale kankerverwekker-risico’s en is meer gebaseerd op haalbaarheid en kosten-baten-compromissen, waardoor het risico op kanker ongeveer 500 keer hoger is dan normaal gezien aanvaardbaar wordt geacht.

Dus, terwijl de autoriteiten nadenken over wanneer en hoe ze regels gaan opstellen voor de arseengehaltes in rijst, moeten wij misschien minder of veel minder rijst gaan eten.



nutritionfacts

Nutritionfacts is een non-profitorganisatie die gratis dagelijkse wetenschappelijke updates geeft over de laatste nutritionele studies op een korte, verstaanbare wijze over meer dan duizend onderwerpen.

Dr. Michael Greger bracht een boek uit: ‘Hoe overleef je?’. Het werd meteen een New York Times bestseller. Het beschrijft hoe voeding, wetenschappelijk bewezen, ziekte kan voorkomen en genezen. Alle opbrengsten van het boek gaan naar een goed doel!